Hij ziet dat wij ons aftobben en komt op ons toe – Leven met Jezus de Christus: één geest met Hem

Beschrijving

Kan ik het bestaan nog als een geschenk ervaren? Is er nog plaats voor ontvankelijkheid? Het klinkt wereldvreemd want van overal in de wereld komen de beelden en verhalen van nood en crisis naar ons toe. Ik krijg echter een vertekend beeld van de werkelijkheid als ik mijn ontvankelijkheid verlies. In de huidige westerse cultuur lijkt ze spaarzaam aanwezig, in de Bijbel staat ze centraal. Ik besta ‘omdat Gij het zijt, groter dan ons hart, die mij hebt gezien eer ik werd geboren’ (Huub Oosterhuis; Psalm 139). Ons is het bestaan gegeven om er in verantwoordelijkheid iets goeds van te maken. De evangelist Marcus (6, 48) tekent onze situatie: ‘Jezus ziet dat wij ons aftobben en komt op ons toe’. Stervend in overgave aan zijn Vader wordt hij door Hem tot leven geroepen en de wereld in gezonden om ons tot zegen te zijn (Handelingen van apostelen 3, 26). Dat is zijn Pasen, een permanente actualiteit. Zo komt hij steeds op ons toe. Het is zijn pathos om met ons verbonden te zijn en ons zijn Geest te schenken: een communio. Daar gaan wij op in door ons naar hem toe te laten dopen en te leven als gedoopten. Door de kracht van zijn Geest houdt hij ons overeind in de nood van de tijd en worden wij vrije mensen lijkend op hem door een leven in groeiende ontvankelijkheid en dienstbaarheid. Het mysterie van zijn Pasen vieren we in de eucharistie. In tekenen ontvangen we de heilige communie. We mogen dit mysterie ook beleven in de praxis van de geestelijke communie: een vorm van bidden in stilte, verlangend naar de persoonlijke verbondenheid met Jezus de Christus en één te worden met hem. De geestelijke communie wordt in dit boek op grond van de geloofsintuïtie van enkele middeleeuwse theologen verhelderd en verdiept vanuit een overweging van het mysterie van Jezus’ Pasen. Wij mogen leven met Jezus de Christus: één geest met Hem (1 Korintiërs 6, 17).