[ecp code=”AddThis”]
Heeft u in de vakantieperiode kunnen ontspannen? Bent u tot rust gekomen? Is het herkenbaar dat je in het weekend of na de vakantie na de eerste werkdag het idee hebt dat de rust alweer verdwenen is? De vakantieperiode is voorbij. Een periode van een iets lager tempo. Tijd voor ontspanning en plezier. Tijd voor jezelf. Even weg van de sleur van werk of andere taken. Er wordt steeds meer geklaagd over onrust. Mensen zeggen dat het niet meer lukt om te ontspannen. Slapeloze nachten horen er voor veel mensen bij. Stress, burn-out komt steeds vaker voor. Steeds meer mensen brengen een bezoek aan psycholoog of psychiater. Er is een gebrek aan rust.
Snelle en onrustige maatschappij
De afgelopen week vielen twee reclame-uitingen mij op. Ze illustreren hoe onze maatschappij op dit moment in elkaar zit. En dat heeft alles te maken met het thema rust. Vorige week ontvingen wij allemaal de nieuwe brochure van IKEA. Op de voorkant staat de slogan van dit jaar: Design your own life. Natuurlijk wordt met deze slogan bedoeld dat we via de keuze van meubels ons huis kunnen inrichten zoals we zelf willen. Maar het gaat verder. Heel diep in onze levenswijze zit opgesloten dat we ons eigen leven moeten vormgeven. U, jij en ik moeten ons eigen leven vormgeven. We leggen daarbij elkaar een steeds hogere standaard op van gedrag en leefwijze. We moeten met elkaar steeds meer en dat moet je zelf creëren in het leven.
Een andere reclame zag ik toen ik stond te wachten op een station van de Randstad Rail. Een afbeelding van een trots meisje met een telefoon tegen haar borst. Onder aan de foto stond: mijn mobiel is mijn alles. We stimuleren onze kinderen te denken dat iets bezitten te maken heeft met je geluk. We leven in een maatschappij waar nauwelijks rust bestaat omdat we voortdurend gestimuleerd worden om maar vooral je eigen leven vorm te geven. Wij leven in een snelle en veeleisende maatschappij en dat wordt je soms zat. Door de drang om ons te laten gelden leiden we een leven zonder rust en zijn we voortdurend vermoeid.
Onrust kwijt raken
Heel lang is het niet in geweest om na te denken over rust. Op dit moment speelt het een grote rol. Van de week heb ik een tijdje naar Astro TV zitten kijken. Voortdurend bellen er mensen die een oplossing zoeken voor hun onrust. Ze laten zich geruststellen met adviezen. Maar voor hoe lang?
De uitnodiging van Jezus
Met in het achterhoofd wat ik de afgelopen minuten gezegd heb wil ik een uitspraak van Jezus aan jullie voorlezen. Hij doet namelijk een opmerkelijke uitspraak over het onderwerp rust. Deze wil ik graag voorlezen.
‘Kom naar mij, jullie die vermoeid zijn en onder lasten gebukt gaan, dan zal ik jullie rust geven. Neem mijn juk op je en leer van mij, want ik ben zachtmoedig en nederig van hart. Dan zullen jullie werkelijk rust vinden, want mijn juk is zacht en mijn last is licht.’ (Mattheüs 11:28-30)
Jezus doet hier een uitnodiging om naar Hem toe te komen. Hij geeft ook direct aan voor wie de uitnodiging is. Voor iedereen die vermoeid zijn en onder lasten gebukt gaan. Jezus spreekt hier niet over vermoeidheid na een zware dag. Dan moet je goed slapen. Het gaat iets dieper. Het gaat over wezenlijke vermoeidheid en last van het leven. Toen Jezus hier op aarde rondliep had hij de mensen voor zich op het oog. De mensen voor Hem werden door de geestelijke elite verplicht tot allerlei regels. Je kunt alleen in God geloven als je dit of dat doet. Jezus wilde deze mensen verlossen van dit moeten. Geen voorwaarden om naar God te gaan maar gewoon komen.
Het is denk ik niet moeilijk om deze uitspraak door te vertalen naar vandaag de dag. We hebben er eerder over nagedacht. Het is niet moeilijk om onze vermoeidheid en onze last te benoemen. En dan nog de hele persoonlijke kant. U ziet niet mijn binnenste onrust over zaken en ik de uwe niet. Bij mij is er in ieder geval een grenzeloos verlangen om voortdurend echte rust te beleven en te ervaren.
Volgens mij sluit het aanbod van Jezus aan bij wat alle mensen ten diepste verlangen. Echte innerlijke rust. Het onrustige hart vindt uiteindelijke alleen rust in God.
Heroriëntatie
Wat is het nu dat Jezus bedoeld met rust. Volgens mij gaat het om een heroriëntatie. Het is geen truc of methode. Het is geen maniertje. Geen medicijn dat later weer uitgewerkt is. Jezus nodigt ons uit om anders naar het leven te kijken. Alle zorgen, pijn en moeite los te laten. Door Hem staan alle zaken in een ander perspectief.
Een lichte last
Jezus zet hier iets anders tegenover. Het gewoon zijn. Het simpele idee van liefdevol tegen elkaar zijn. Jezus woorden lijken soms zo simpel. Maar als we er verder over nadenken voelen we met elkaar aan dat Hij de kern en de waarheid van het leven aanraakt. De eenvoudige ontmoeting van elkaar. Echtheid naar elkaar. Je mag er zijn zoals je bent, je bent van waarde. Relaties van mensen onderling waar je niet je best hoeft te doen maar gewaardeerd wordt om wie je bent. Onze samenleving heeft dit hard nodig.
Onrustig mens
Een aantal jaren geleden was ik een zeer onrustig mens. Niet veel mensen merkte dat aan mij maar het was er wel. Ik ben op zoek geweest naar verschillende manieren om innerlijke rust te krijgen. En er zijn heel veel verschillende methoden. En ze werken. Alleen maar zo kort. Het bleken maniertjes. Het bracht mij geen echte rust. Uiteindelijk gaf Jezus mij door anders naar Hem, mijzelf en het leven te kijken de rust die ik nodig had. Niet als een maniertje of methode. Hij heeft mij geleerd dat je mag komen zoals je bent. Dat hangt niet af van wie je bent of wat je doet of gedaan hebt. De uitnodiging van Jezus geeft aan dat je het waard bent zoals je bent. Onafhankelijk van wat je doet of wat je hebt ben je voor Hem van waarde. Eigenlijk gaat het verder. Je kan beter niet al teveel hebben en niet teveel van jezelf op hebben. Lege handen zijn makkelijk te vullen.
Kijken in een spiegel
Misschien denk je: hoe dan? Het geeft al rust als je de wetenschap hebt dat je mag komen. Wegkijken van jezelf en je situatie. Jezelf daar in oefenen. Jezus zegt: Kom naar mij, kijk naar mij en leer van mij.De laatste maanden sta ik regelmatig met mijn dochter voor de spiegel. Dat vind ze geweldig. Weet u wat opvallend is? Mijn dochter kijkt altijd naar mij als we voor de spiegel staan. Ze kijkt niet naar zichzelf maar naar haar vader. Hoe tekenend voor het leven? Kijken we wanneer we volwassen worden niet juist naar onszelf in de spiegel? Die kleine meid liet mij even zien waar het om gaat. Henk, je moet niet zoveel naar jezelf kijken. Kijk wat vaker opzij en kijk naar de Vader. De Vader in de hemel.
Is dat moeilijk? Soms wel. Maar niet te snel. We blijven even bij het beeld van een kind. Het kind wil de uitgestoken hand van haar Vader pakken. Dat lukt alleen niet. Ze pakt alleen de vinger omdat haar eigen handjes nog te klein zijn. Zo voel ik mij soms zelf ook. Geloven is wat dat betreft ook gewoon opgroeien. Soms moet je nog doorgroeien om het te pakken. God, Jezus steekt Zijn hand uit. Hij zegt: Kom! Ik geef je rust.